එළඹෙන්න මා උයනට
අගුලු ලා නැත දොර බැඳ
ඇරුණු දොර පියමං කර
නොඑළඹෙති
යනෙන අය මේ මග
ඇති සෙයකි උන් පිනවන
කෙලි කවට අන් දොර දොර
මල් බලා සිටිති එන තෙක්
මුදු අතක්
මුදු හදක් අනුවම සැළෙන
හරි ආදරෙන් මල් මැවු දුක් දිය හෙළා
උයන් ගොව්වා හිඳි හද පිරි සොවින්
සැරි සරන්න තුටු සිතින් උයනෙහි
හරි සෙමෙන් පා නාගාලා
නොතලා පඳුරු මල් පිරි
පය පැකිල වැරදීමෙන්
නෙත් සිලිල් සල සලා උන්වෙත
සිප ගන්න ඉන් කිහිපයක්
ඔබ හදවත තදින් ගත්
සඳ ඇබින්දක් - 1991
No comments:
Post a Comment